De derde wedstrijd van het kalenderjaar stond op het
programma. Na een keurige wedstrijd in Elst (Gelderland) tegen de koploper, en
een benauwde overwinning op de nummer laatst vorig weekeinde. Was het nu tijd
voor een ontmoeting tegen Steenwijk. De vorige wedstrijd op het heilige grond
in de polder was het een gelijkwaardige wedstrijd. In de laatste minuten
sloegen we er toen een overwinning uit. Dit keer moest het vlaggenschip wat
anders het veld in…
Met een recordaantal van 11 spelers en 1 coach gingen de mannen op pad naar
Steenwijk. Er was zelfs meer publiek meegereisd, dan spelers. Met nieuwe
gesponsorde tassen (foto’s en update volgen nog), en met een beetje moed hadden
ze er zin in. Aanvoerder van de dag was Toon van der Wiel. Zijn plan was
voornamelijk; volhouden, en zo zonder wissels was dat al niet eenvoudig. Daarnaast
normaal druk zetten om ergens een fout te forceren, maar vooral verdedigend bij
je man blijven. Het eerste kwart ging het nog best goed, we kwamen af en toe in
hun cirkel en speelden soms onder hun uit. In het tweede kwart raakten Jaap
Jonker met een kiezel hard schot zelfs de lat. Het zat ons niet mee werd
duidelijk. En daardoor raakte Steenwijk met een achterlijk schot de cirkel,
toevallig raakte die bal bij hun spits en BAM. Er was door keeper Toon niks
meer aan te doen.
In het derde en vierde kwart gingen we nog wat meer drukken om een doelpunt forceren,
maar door de vermoeidheid waren de mannen niet in staat om het vol te houden. Hierdoor
kwam er ook steeds meer ruimte achter de verdediging te liggen waardoor Het een
soort open huizen dag aan het worden was. Eindstand 5-0 voor Steenwijk.
Het was niet anders, de elf aanwezigen waren moe gestreden. De afwezigen mogen
hunzelf eens in de spiegel gaan aankijken en hardop vragen, heb ik er alles aan
gedaan om er bij te kunnen zijn. Daags na de wedstrijd kwam nog meer teleurstellend
nieuws voor de mannen, Jaap Jonker heeft zijn duim gebroken bij het raken van
de lat.
Aankomend weekend Eelde thuis. We gaan het meemaken. Ciao.